1. Holidays, so beautiful...

Właśnie wychodziłam z tłumnie oblężonej szkoły, niosąc świadectwo z czerwonym paskiem. Na ten dzień czekałam bardzo długo, a mianowicie... na rozpoczęcie wakacji. Do mojej radości przyczyniło się wiele powodów. Jednym z nich było oczywiście to, że nie trzeba było wcześnie wstawać. Drogim natomiast nie uczenie się ; zero odrabiania lekcji, zero kartkówek i sprawdzianów, a co najważniejsze mnóstwo wolnego czasu. Kolejnym powodem było ... no właśnie sama nie wiem co. Rodzice obiecali mi, że jeśłi przyniosę czerwony pasek , dostanę niespodziankę.Brzmi to dziecinnie, ale naprawdę nie mogłam się doczekac aby dowiedzieć się co to jest naprawdę. Hmm, co to może być ? Powtarzałam sobie w myślach, kiedy usiadłam na ławkę w parku, niedaleko mojej szkoły.Właściwie to już "starej" szkoły, bo skończyłam gimnazjum. Jak to teraz będzie ? Nowa szkoła, nowi ludzie, napewno będzie fajnie ! Z jednej strony czułam radość, a z drugiej strony targały mną mieszane uczucia. Już nigdy nie będę wygłupiała się z moją starą klasą. Nigdy nie będziemy się przedrzeźniać z nauczycielami (niektórzy byli okropni, uwierzcie) Nigdy nie usiądą na ławce z moimi przyjaciółmi. Ale co mi tam, co ma być to będzie. Chyba nie będzie aż tak źle... Z moich rozmyśleń wyrwał mnie telefon. A raczej jego dźwięk. Dzwoniła mama.
- No hej - przywitałam się - co tam ?
- Za ile będziesz w domu ? - nigdy nie lubiłam jak mnie kontrolowali -.-
- Za niedługo, a co ?
- Masz to , na co czekamy ?- chyba chodziło jej o czerwony pasek.
- A nie wiem , nie wiem, może...- postanowiłam potrzymać ją w niepewności.
- To wracaj szybko, narazie.
- No pa.
Rozłączyłam połączenie przychodzące i wstałam z ławki. Ruszyłam przed siebie. Po drodze widziałam jak uradowane dzieci wybiegały ze szkół prosto w objęcia swoich rodziców. Już nie mogłam się doczekać sprawdzić co takiego mają dla mnie.Co to może być ? To pytanie nie dawało mi spokoju. Miałam nadzieję że nie jest kinder niespodzianka czy coś w tym stylu. A tylko by spróbowali...
Przyspieszyłam kroku i nim się obejrzałam, przechodziłam przez próg domu.
- Jestem ! - krzyknęłam z wejścia.
Z drzwi które znajdowały się po prawej stronie dobiegł mnie głos taty.
- Jesteśmy tutaj, przyjdź do nas na chwilę.- posłusznie wykonałam polecenie.
Już za moment dowiem się co to za niespodzianka. Byłam taka podekscytowana !
- Patrzcie co tu mam ! - wyskoczyłam z progu, i z ukrycia wyjęłam świadectwo.
- Aaa, gratulacje, wiedzieliśmy że możemy na ciebie liczyć - widziałam po ich twarzach, że nie była to szczera radość.
- Ale coś nie tak ? Widzę, że te uśmiechy są sztuczne- powiedziałam prawdę.
- I tak, i nie, bo....- przerwałam jej.
- To chyba dobrze , że się dobrze uczę, nie?
- No tak, oczywiście, nie zaprzeczamy, tylko jak wcześniej wspominaliśmy mamy dla ciebie niespodziankę.
- A no faktycznie, więc co to za niespodzianka ? - przez to całe zamieszanie zapomniałam o najważniejszym.
Mój humor od razu się poprawił. Zauważyłam, że tato wyjmuje coś zza pleców.
- Proszę , to dla ciebie.- wręczyli mi białą kopertę.
Srsly ?! Pieniądze ?! Wiem, że można wszystko za nie kupić, ale jednak wolę oryginalne prezenty. Myliłam się. To nie były pieniądze.Gdy zobaczyłam co jest zawartością koperty, nie mogłam uwierzyć w to , co widzę. Przerosło to moje najśmielsze oczekiwania...


Hej kochani ! 
Już jestem z pierwszym rozdziałem.
Trochę późno, ale lepiej poźno niż wcale :)
Zapraszam was do komentowania i do obserwowania bloga ! 
Mam nadzieję, że podobał się wam pierwszy rozdział ? :P
Następny już wkrótce ;D